Πριν από λίγες ημέρες το Αμερικανικό Κογκρέσο ψήφισε ένα νόμο-σταθμό για τη φορολογική αναθεώρηση, πρώτη μετά το 1984, και πιο σημαντική κατά τον Πρόεδρο Trump στην ιστορία της Αμερικής. Με σαρωτικές φοροελαφρύνσεις που αγγίζουν το αστρονομικό ποσό των 1,5 τρισ. δολαρίων ο Αμερικανός ηγέτης σημειώνει την πρώτη πολύ σημαντική νίκη του, που εκτός από κύρια προεκλογική δέσμευσή του αποτελεί και την λυδία λίθο του οικονομικού του προγράμματος αλλά και της φιλοσοφίας του για την διακυβέρνηση σύγχρονων κοινωνιών.
Στο πλαίσιο της πρότασης αυτής, που στην Ευρώπη απλουστευτικά και ίσως απαξιωτικά αποκαλούμε φιλελεύθερη, ο κ. Trump προτείνει την συρρίκνωση του κρατικού υπεργιγαντισμού, που όπως διατείνεται, εκτός από ληστρικός οικονομικός συνέταιρος κάθε οικονομικής δραστηριότητας των πολιτών, παρεμβαίνει ολοένα και περισσότερο στην ιδιωτική ζωή τους ρυθμίζοντας υποχρεωτικά και καταπιεστικά απίστευτες λεπτομέρειες της καθημερινότητας. Η τάση αυτή, κατά τον ίδιο και τους οπαδούς του, αποστερεί όλο τον δυναμισμό της κοινωνίας να αναπτυχθεί δημιουργικά, ενώ ο αποπνικτικός κρατικός εναγκαλισμός εκτρέφει αυτοτροφοδοτούμενες και τελικά κυρίαρχες γραφειοκρατίες, με κύριο παράδειγμα προς αποφυγήν -και εδω συγκλίνουν όλες οι αμερικανικές elites- τις Βρυξέλλες.
Το «νέο» στην πρόταση Trump και ακρογωνιαίος λίθος του κύριου ζητήματος της σύγχρονης διακυβέρνησης, δηλ. της διαχείρισης των δημοσίων οικονομικών, είναι η έξυπνη αντιπαραβολή με το φθαρμένο και απεχθές δόγμα των Δημοκρατικών «tax and spend», φορολόγησε και ξόδευε. Ετσι ο Αμερικανός Πρόεδρος ευθυγραμμίζει την εταιρική φορολόγηση από 39% σε 21% περίπου, όπως είναι στο σύνολο δηλ. των ανεπτυγμένων ανταγωνιστικών των ΗΠΑ χωρών του δυτικού κόσμου, με μικρότερη φοροελάφρυνση των φυσικών προσώπων, ελπίζοντας σε επαναπατρισμό κολοσσιαίων κεφαλαίων που έχουν παρκάρει στο εξωτερικό προς αποφυγήν της εξοντωτικής φορολόγησης. Οικονομική ανάπτυξη που το επιτελείο Trump τοποθετεί στο 4% με τα τεράστια κέρδη της κεφαλαιαγοράς, που έφθασαν το ιλιγγιώδες ποσό των 4 τρισ. δολαρίων, και θα προκαλέσει διάχυση της ευημερίας και στα ασθενέστερα οικονομικά επίπεδα, αντί να τους χορηγεί και να τους εθίζει σε αδιέξοδα βοηθήματα.
Βέβαια η πραγματικότητα δεν ταυτίζεται απόλυτα με την θεωρία Trump, και μένει να αποδειχτεί η επιτυχία της στην πράξη.
Ανεξάρτητα πάντως από όλα αυτά, και ενώ οι οικονομίες των ΗΠΑ και τις Ελλάδος ελάχιστα κοινά σημεία έχουν, από τις πολύ σημαντικές αυτές εξελίξεις πέραν του Ατλαντικού, μπορούν να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα και για τα καθ' ημάς. Είναι δηλαδή αυτονόητο ότι, σε μια καθημαγμένη οικονομία, ο στραγγαλισμός κάθε υποψίας οικονομικής ανάπτυξης με απίστευτη φορολόγηση και παντός είδους εισφορές οδηγεί ευθέως σε οριστική καταστροφή. Ο εθισμός σε θνησιγενή βοηθήματα, που στερεί οξυγόνο από την πραγματική οικονομία, αδιάφορο αν προκαλείται από ιδεοληψία η συνειδητή λαϊκιστική εξαπάτηση, έχει τα ίδια αποτελέσματα.
Απάντηση υπάρχει - και σύντομα πρέπει να δοθεί.
Εύχομαι υγεία και κάθε καλό σε όλες και όλους για τον νέο χρόνο, και την αλλαγή που θα φέρει τη Μεσσηνία που οραματιζόμαστε για εμάς και τα παιδιά μας.
